Zasady działania i obszary zastosowania głębokiej stymulacji elektromagnetycznej

Nowoczesna fizykoterapia oparta jest często na odpowiednim połączeniu kilku rodzajów stymulacji lub na emisji pożądanego bodźca na skutek generowanie innego czynnika fizykalnego. W wyniku połączenia elektroterapii i magnetoterapii o bardzo dużej sile indukujemy głęboką stymulację elektromagnetyczną (FMS – Functional Magnetic Stimulation). Emitowane przez urządzenie do FMS pole magnetyczne jest 250 razy większe niż to generowane przez tradycyjne aparaty do magnetoterapii. Wartość pola dochodzi do 3 Tesli i częstotliwości do 160Hz. Siłę głębokiej stymulacji elektromagnetycznej porównuje się do tej emitowanej przez rezonans magnetyczny (MRI), jednak w przypadku MRI mówimy o impulsie stałym, podczas gdy w FMS generowany jest w sposób przerywany. Nagłe zmiany natężenia pola magnetycznego prowadzą do wygenerowania prądu elektrycznego, co nazywamy indukcją elektromagnetyczną. Po osiągnięciu odpowiedniej wartości, odpowiadającej potencjałowi czynnościowemu, możemy doprowadzić do skurczu mięśni.

Sposób działania i metodyka zabiegu

            Stymulacja z wykorzystaniem FMS prowadzi do niezależnego od woli skurczu lub drżenia mięśnia. Celem tego rodzaju pobudzenia jest stymulowanie go do przyspieszenia procesów regeneracyjnych i naprawczych w przypadku uszkodzenia lub wspomaganie rozbudowy w treningu medycznym. Siła i głębokość stymulacji sprawiają, że zabieg ten jest odczuwalny przez Pacjenta, co nie ma miejsca w przypadku tradycyjnej magnetoterapii. Głębokość oddziaływania może wynosić nawet 10cm co stanowi przełom w fizykoterapii. Mimo intensywnego oddziaływania i odczuć, głęboka stymulacja elektromagnetyczna jest bezinwazyjną metodą terapii, a zarazem wysoce skuteczną oraz bezbolesną. Parametry terapii należy indywidualnie dostosować do stanu oraz potrzeb Pacjenta. W schorzeniach i urazach przewlekłych oraz przy niewielkim natężeniu bólu intensywność zabiegu jest większa. Ostre stany zapalne i silny ból wymagają zastosowania mniejszej intensywności zabiegu. Parametry dopasowane są na bieżąco w odniesieniu do odczuć Pacjenta. Pojedyncza sesja zabiegowa trwa 20 minut i jest wykonywana co 2 dni. W celu uzyskania pełnego efektu należy zrealizować serię co najmniej 10 zabiegów. 

FMS – wskazania i przeciwwskazania

            Podstawową grupą zaburzeń, w których wykorzystywana jest głęboka stymulacja są schorzenia i urazy narządu ruchu. Zaliczamy tutaj: zapalenia stawów różnego pochodzenia (również reumatyczne), bóle i urazy mięśni, problemy z kręgosłupem (ostry lub przewlekły ból kręgosłupa, rwa kulszowa, zmiany zwyrodnieniowe kręgów), uszkodzenia nerwów obwodowych, nadmierne napięcie mięśniowe, osłabienie lub zanik mięśni, przykurcze mięśniowe,  schorzenia układu moczowo-płciowego (np. nietrzymanie moczu), ból ostry lub przewlekły, kontuzje sportowe, złamania. Do przeciwwskazań bezwzględnych należą przede wszystkich wszelkie implanty elektroniczne i metalowe tj. rozrusznik serca czy stenty, a także szereg poważnych schorzeń m.in. nowotwory, niewydolność serca, aktywne choroby płuc.

Autor: mgr. Kamila Spłocharska

Mgr Kamila Spłocharska, ukończyła szkolenia ukierunkowane na pracę z pacjentami neurologicznymi, z problemami uroginekologicznymi oraz z zespołami bólowymi różnego pochodzenia. W pracy z pacjentem patrzy holistycznie, niweluje ból wykorzystując różne formy terapii, w tym również terapię SCENAR.

Zobacz artykuły tego autora