Leczenie fizjoterapeutyczne dyskopatii szyjnej

Czym jest dyskopatia szyjna?

Dyskopatia szyjna to jedna z najczęściej stawianych diagnoz w zakresie zmian chorobowych tego odcinka kręgosłupa. Samo pojęcie dyskopatii jest dosyć obszerne. Dyskopatia jest rodzajem zmian zwyrodnieniowych obejmujących krążek międzykręgowy. Wyróżnia się różne stopnie nasilenia zmian dyskopatycznych, do których należy: degeneracja dysku międzykręgowego, protruzja, ekstruzja, sekwestracja. Dyskopatia potocznie nazywana jest przepukliną kręgosłupa jednak dopiero na poziomie ekstruzji dochodzi do przerwania ciągłości pierścienia włóknistego i wystąpienia „przepukliny” jądra miażdżystego. Sekwestracja jest bardzo zaawansowanym etapem uszkodzenia, w którym jądro całkowicie oddziela się od pierścienia włóknistego.

Przyczyny występowania dyskopatii szyjnej

Dyskopatia zwykle kojarzona jest z osobami starszymi. Coraz częściej dotyka jednak osób młodych, nawet przez 30 rokiem życia. Zmiany o charakterze dyskopatii najczęściej obserwuje się u osób prowadzących siedzący tryb życia lub wykonujących zawód sprzyjający przeciążeniom odcinka szyjnego kręgosłupa. Jako czynniki sprzyjające wystąpieniu dyskopatii wymienia się także niewłaściwą dietę oraz stres. Należy zwrócić także uwagę na fizjologiczny proces degradacji kości rozpoczynający się po 25 roku życia, w następstwie którego dochodzi do stopniowego pojawiania się zmian zwyrodnieniowych.

Objawy dyskopatii szyjnej

Charakterystycznym objawem dyskopatii szyjnej jest ból okolicy odcinka szyjnego kręgosłupa, określający jako ból karku. Często towarzyszy mu promieniowanie bólu do obręczy barkowej, kończyn górnych, a także w kierunku głowy. Do objawów towarzyszących należą także szumy uszne, bóle i zawroty głowy oraz drętwienie kończyn.

Diagnostyka choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa i dyskopatii szyjnej

Dyskopatię szyjną diagnozuje się na podstawie zgłaszanych objawów i badania fizykalnego uzupełnionego o specjalistyczne badania obrazowe tj. rentgen (RTG), rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografia komputerowa (TK). W obrazie RTG widoczne są zmiany w obszarze kręgów (zmniejszenie przestrzeni międzykręgowych-dehydratacja, wysunięcie krążka międzykręgowego), a rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa pozwalają na dokładną ocenę stanu dysków międzykręgowych i zakresu dyskopatii.

Leczenie dyskopatii szyjnej

Zalecany sposób leczenia dyskopatii szyjnej uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby i zgłaszanych przez pacjenta objawów. W przypadku nasilonych objawów neurologicznych i przepukliny o wielkości >8mm zaleca się leczenie operacyjne. W łagodniejszych przypadkach stosuje się leczenie zachowawcze w postaci terapii farmakologicznej i rehabilitacji.

Rehabilitacja w przebiegu dyskopatii szyjnej

Rehabilitacja w przebiegu dyskopatii szyjnej obejmuje leczenie fizykalne, terapię manualną oraz kinezyterapię. Najczęściej wykorzystywane metody fizykoterapeutyczne to naświetlanie podczerwienią z wykorzystaniem lampy sollux oraz prądy TENS. Metody te mają za zadanie rozluźnienie tkanek i przygotowanie do dalszej terapii. Zaleca się wykorzystanie profesjonalnej aparatury przystosowanej do leczenia obszaru kręgosłupa.

W przypadku sollux są to lampy statytowa Lumina, LS-2, LS-3 lub LUMINA. W zakresie prądów TENS ważne by wykorzystać aparat umożliwiający wygenerowanie tego rodzaju prądów i posiadający specjalne elektrody do tego przystosowane jak np. aparaty do elektroterapii ETIUS LM lub PhysioGo 100A. Terapia manualna obejmuje opracowanie obszarów międzykręgowych, a terapia mięśniowo-powięziowa rozluźnienie okolicznych tkanek i usprawnienie pracy powięzi. W celu właściwego wykonania terapii w delikatnym obszarze jakim jest odcinek szyjny kręgosłupa warto wykorzystać profesjonalne leżanki jak siedmioczęściowy stół rehabilitacyjny z funkcją PIVOT Terapeuta M-P7-F0 lub forma przenośna np. Panda Plus 70. Kinezyterapia obejmuje szereg ćwiczeń wzmacniających mięsnie przykręgosłupowe oraz mięśnie obręczy barkowej, a także działających stabilizująco i stymulująco na tkanki.