Choroba Haglunda-Severa – Jałowa martwica kości piętowej

Jałowa martwica kości piętowej nazywana chorobą Haglunda zaliczana jest do grupy jałowych martwic kości. Choroba pojawia się zwykle u dzieci, w okresie dojrzewania. Częściej u chłopców niż dziewczynek. Najczęściej występuje między dziewiątym a trzynastym rokiem życia. Zwykle pojawia się u dzieci aktywnych sportowo. Czas trwania choroby i procesu leczenia trwa od kilku miesięcy do nawet 2 lat.

Przyczyny jałowej martwicy kości

Jałowa martwica kości, w przebiegu choroby Haglunda, powstaje na skutek niedokrwienia guza piętowego co prowadzi do pojawienia się zmian martwiczych tkanki kostnej. Klinicznie choroba jest bardzo słabo poznana, a jej etiologia oraz przyczyny nie zostały jasno sprecyzowane. Wskazuje się na zaburzenia hormonalne oraz predyspozycje genetyczne jako czynniki ryzyka wystąpienia choroby.

Objawy choroby Haglunda

Podstawowym objawem jałowej martwicy kości piętowej jest ból zlokalizowany w okolicy guza piętowego. Dolegliwości bólowe występują zwykle po dłuższej aktywności fizycznej, spacerze czy biegu. Charakterystycznym objawem jest także utykanie podczas chodzenia oraz chód na palcach w celu odciążenia pięty. Może występować także obrzęk w obszarze guza piętowego oraz ból podczas palpacji. Ból ten nasila się podczas biernego zgięcia grzbietowego stopy. W zaawansowanych stadiach choroby objawy znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie, a dziecko szybko zgłasza problem rodzicom dzięki czemu trafia pod opiekę lekarza ortopedy. Ostateczne rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie badania RTG.

Metody leczenia jałowej martwicy guza kości piętowej

Pierwszym krokiem w leczeniu choroby Haglunda jest zalecenie odciążenia stopy i guza piętowego. W tym celu stosuje się specjalistyczne wkładki ortopedyczne, podniesiony obcas w bucie lub buty bez zabudowanej pięty. Zdecydowanie zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej. Jednocześnie wskazane jest korzystanie z profesjonalnej pomocy fizjoterapeutów. W przebiegu rehabilitacji stosuje się jonoforezę z jonami wapnia, laseroterapię oraz krioterapię, a także terapię manualną i indywidualnie dobrane ćwiczenia. Zwykle choroba zostaje całkowicie wyleczona i nie powoduje zaburzeń ani powikłań w przyszłości.

Autor: mgr Kaja Kwiatkowska

Fizjoterapeutka, absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Posiada 7-letni staż w zawodzie fizjoterapeutki oparty na pracy z pacjentami ortopedycznymi, urazowymi oraz sportowcami. Ukończyła liczne szkolenia z zakresu terapii manualnej oraz specjalistycznych form ćwiczeń ruchowych.

Zobacz artykuły tego autora