Terapia łączona a terapia skojarzona

Terapia łączona to odpowiednio dobrane zabiegi z zakresu fizykoterapii wykonywane w odpowiedniej kombinacji. Ściśle dopasowany czas terapii, odstępy między zabiegami i ich kolejność potęguje pożądany efekt terapeutyczny. Termin terapia skojarzona używany jest często zamiennie z terapią łączoną lub kombinowaną. Stosując właściwą nomenklaturę terapią skojarzoną nazywamy połączenie zabiegów fizykoterapeutycznych wykonywanych równocześnie, terapią łączoną kilka zabiegów następujących po sobie. Istotnym aspektem łączenia zabiegów jest zwiększenie ich efektywności w stosunku do tych samych zabiegów składowych wykonanych pojedynczo.

Wpływ terapii skojarzonej na organizm pacjenta

W terapii skojarzonej mamy do czynienia ze skumulowaniem działających na tkanki różnych bodźców. Zabieg jest więc składową oddziaływania zastosowanych zabiegów. Standardowym zabiegiem terapii skojarzonej jest połączenie elektroterapii i ultradźwięków w różnych kombinacjach (tzw. elektrofonoforeza). Najczęściej łączone są zabiegi ultradźwięków i elektrostymulacji mięśni lub ultradźwięków i prądów TENS.

Dobrze poznane jest działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne terapii skojarzonej na organizm człowieka. W tkankach poddanych oddziaływaniu zabiegów łączonych dochodzi do pobudzenia reakcji chemicznych i przyspieszenia metabolizmu komórkowego. Dochodzi do zwiększenia ukrwienia i ocieplenia tkanek. Efektem terapeutycznym stymulacji jest więc ograniczenie stanu zapalnego, zmniejszenie nasilenia bólu, przyspieszenie regeneracji tkanek oraz poprawa ich odżywienia, rozluźnienie i spadek patologicznego napięcia mięśni, zwiększenie elastyczności włókien kolagenowych.

Wypadkową powyższych jest poprawa ruchomości stawów, lepsza praca mięśni oraz ograniczenie lub całkowite ustąpienie objawów bólowych i stanu zapalnego. Zastosowanie terapii skojarzonej wskazane jest więc we wszystkich stanach chorobowych, w których występuje stan zapalny, ograniczenie ruchomości, zbyt małe odżywienie i dotlenienie tkanek, zwiększone napięcie mięśni lub przykurcze.

Istnieje szereg jednostek chorobowych, w leczeniu których ocenia się wysoką skuteczność zastosowania terapii kombinowanej. Są to w pierwszej kolejności zespoły bólowe kręgosłupa oraz rwa kulszowa i barkowa. W przypadku stawów obwodowych pozytywne efekty leczenia obserwuje się w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów obwodowych, reumatologicznych zapaleniach stawów (RZS), w stanach zapalnych lub urazach mięśni, powięzi, ścięgien, a co za tym idzie w przebiegu leczenia pourazowego zwichnięć i skręceń stawów, a także zwapnień powstałych w przebiegu procesu gojenia tkanek. Obecność entezopatii (łokieć tenisisty, łokieć golfisty), zespół bolesnego barku i zespół cieśni kanału nadgarstka, również będą wskazaniem do zastosowania terapii skojarzonej.

Popularne aparaty do terapii łączonej

W celu uzyskania optymalnie najlepszych efektów terapeutycznych niezbędny jest właściwy dobór urządzenia, które umożliwi wykonanie terapii. Kombinacja zabiegów następujących po sobie jest możliwa do zrealizowania z wykorzystaniem aparatów COMBI umożliwiających wykonanie szeregu różnych zabiegów fizykoterapeutycznych na niezależnych obwodach.  Multitronic MT-8 to uniwersalny aparat do dwukanałowej elektroterapii, laseroterapii, sonoterapii oraz magnetoterapii,umożliwiający wykonanie 4 terapii.

 

W aparacie combi ETIUS ULM również znajdziemy kanały do ww. zabiegów. Producent umożliwia rozszerzenie podstawowej wersji aparatu o dodatkowe funkcje rozszerzające możliwości terapii. W aparacie Physio Go701 znajdziemy 3 niezależne kanały, a w zestawie głowicę do ultradźwięków, sondę laserową oraz płaskie aplikatory do magnetoterapii. Atutem urządzenia jest jego własny akumulator umożliwiający przenośne wykorzystanie urządzenia. Z użyciem wszystkim wymienionych aparatów z powodzeniem stosować można terapię skojarzoną w leczeniu licznych schorzeń narządu ruchu.

Przeciwwskazania do terapii łączonej i skojarzonej

Przeciwwskazaniem do terapii łączonej jest każde przeciwwskazanie do któregokolwiek z zabiegów będących składową terapii. Głównymi przeciwwskazaniami do wykonania terapii skojarzonej są bezwzględnie choroba nowotworowa i ciąża. Nie stosujemy terapii także w przypadku zaburzeń rytmu serca, niewydolności krążenia i chorobie niedokrwiennej serca, chorobach naczyń obwodowych (bezwzględnie w zakrzepowym zapaleniu żył i miażdżycy tętnic) oraz epilepsji. Diagnoza lokalnych ostrych procesów zapalnych w miejscu zabiegu oraz stanów zapalnych uogólnionych również jest przeciwwskazaniem do terapii. Pacjenci z wszczepionymi elektronicznymi i metalowymi stymulatorami lub implantami powinni zrezygnować z wykonania zabiegu lub skonsultować miejsce zabiegu z lekarzem prowadzącym. W przypadku zmian skórnych w miejscu zabiegu należy przesunąć wykonanie zabiegu do ich ustąpienia.