-
Fizykoterapia
-
Elektroterapia
-
Ultradźwięki
- KRIO-ULTRADŹWIĘKI
-
Laseroterapia
-
Fala uderzeniowa
-
Diatermia
-
-
Kinezyterapia
-
Hydroterapia
-
-
-
Sprzęt medyczny
-
Kardiologia
-
Ginekologia
- Negatoskopy
-
Meble medyczne
- Szafy medyczne i biurka lekarskie
- Fotele do pobierania krwi
- Stoliki zabiegowe
- Meble z blachy kwasoodpornej
- Stojaki na kroplówki
- Stoliki do badań niemowląt
- Fotele zabiegowe, Fotele do dializ
- Fotele geriatryczne
- Wózki na brudną bieliznę
- Wózki do przewozu chorych
- Asystory
- Fotele lekarskie
- Wózki wielofunkcyjne
- Wózki do przewozu potraw
-
-
Jak poprawnie korzystać z kinesiotapingu?
Kinesiotaping to popularna, szczególnie w kręgach sportowców, metoda wspomagania fizjoterapii oraz leczenia urazów sportowych i przeciążeń narządu ruchu. W celach terapeutycznych wykorzystuje się specjalne plastry (taśmy, „tejpy”), które przyklejone w odpowiedni sposób i we właściwym kierunku mogą pełnić szereg funkcji terapeutycznych.
Specyfika taśm do kinesiotapingu
Właściwości terapeutyczne taśm do „tejpowania” związane są z ich specyficzną budową. Powszechnie znane jako „tejpy” plastry medyczne posiadają strukturę, której budowa zbliżona jest to konsystencji (grubości, struktury) ludzkiej skóry przez co idealnie współgra z powierzchnią skóry po jej umocowaniu. Dodatkową cechą tejpów jest ich rozciągliwość tylko w jednym kierunku. Zwykłe plastry opatrunkowe możemy naciągać zarówno wzdłuż jak i w szerz, w przypadku kinesiotapów możliwe jest ich rozciągnięcie tylko i wyłącznie wzdłuż przebiegu taśmy. Pozwala to na ściśle ukierunkowanie działania zaaplikowanego na skórę plastra. Niezwykle istotną cechą plastrów jest ich porowata budowa przepuszczająca tlen oraz wodę co pozwala na właściwe odżywienie oklejonych tkanek i umożliwia długotrwałe stosowanie plastrowania w określonym miejscu. Rozciągliwość „tejpów” to około 40% długości. Procent wykorzystanych możliwości taśmy zależy od stosowanej metody plastrowania. Warto w tym miejscu wspomnieć, że oprócz powszechnie znanych elastycznych taśm dostępne są tzw. „tejpy sztywne”, o ograniczonej rozciągliwości, wykorzystywane zwykle w celu stabilizacji stawów.
Rodzaje taśm do kinesiotapingu
Jak już wspomnieliśmy istnieją dwa podstawowe rodzaje taśm do tapingu. Jedna z nich to rozciągliwa taśma stosowana do aplikacji dynamicznych, częściowo także stabilizujących oraz przeciwobrzękowych. Drugim rodzajem taśm są „tejpy” sztywne, praktycznie nierozciągliwe, a co z tym związane idealnie sprawdzające się w stabilizacji stawów w przebiegu urazów takich jak skręcenia lub zwichnięcia. Na rynku dostępne są różne szerokości taśm. Najbardziej powszechną wielkością jest tape o szerokości 5cm. Tego rodzaju taśmy pozwalają na zastosowanie większości aplikacji w obrębie mięśni i stawów. Standardowa długość rolki to 5m. Na rynku dostępne są także taśmy o szerokości 1cm oraz „dziurawej” strukturze, jednak tego rodzaju efekt można uzyskać poprzez nacinanie klasycznej 5-centymetrowej taśmy. Jedną z wiodących na rynku marek produkujących kinesiotape jest fizjotape, której taśmy do kinesiotapingu 5cm x 5m sprawdzą się w każdej awaryjnej sytuacji.
Poprawne metody klejenia „tejpów”
Skuteczność zastosowania aplikacja z kinesiotapów uzależniona jest od ich specjalnych właściwości, opisanych powyżej, a także wykonania prawidłowej metody klejenia. Wykorzystywane metody uzależnione są od potrzeb pacjenta. Taśmy można nakleić w sposób odciążający mięśnie lub wspomagający ich pracę. W każdym z tych wypadków w trakcie aplikacji „tejpa” mięsień będzie w naciągnięciu lub w skurczu. W trakcie klejenia bardzo ważne jest aby końce taśmy naklejone zostały bez naciągu. W pierwszej kolejności naklejona zostaje baza, następnie terapeuta rozciąga z odpowiednią siłą środkową część taśmy. Końcowy odcinek, podobnie jak baza, zostaje naklejony bez rozciągnięcia. Taki sposób klejenia pozwala na właściwe działanie taśmy oraz zapobiega jej szybkiemu odklejeniu.
W przypadku stawów stosuje się aplikacje stabilizujące, tego rodzaju klejenie często odbywa się w kierunku działania osłabionych więzadeł, w celu zastąpienia ich funkcji. Inną metodą klejenia jest plastrowanie przeciwobrzękowe oraz eliminujące wynaczynienie krwi. W tej metodzie należy stworzyć pewnego rodzaju „siatkę” w obszarze obrzęku lub krwiaka. Sztywne „tejpy” stosuje się w przebiegu urazów stawów w celu ich stabilizacji. Zastosowanie „tejpa” jako alternatywa do gipsu lub sztywnego stabilizatora pozwala na mikroruchy w obrębie stawu oraz umożliwia dostarczenie tlenu do tkanek, dzięki czemu korzystnie wpływa na proces gojenia uszkodzonych struktur stawowych.
Należy zaznaczyć, że prawidłowo naklejone „kinezjotejpy” utrzymują się na skórze przez kilka dni (nawet do 2 tygodni) i nie jest konieczne w tym czasie ponowne ich naklejanie. Należy jedynie uważnie osuszać taśmy po kąpieli lub innego rodzaju kontakcie okolicy oklejonej z wodą (basen, jezioro). W tym miejscu chcielibyśmy jasno zaznaczyć, że aplikacja taśmy do kinesiotapingu nie jest przeciwwskazaniem do uprawiania sportów, także wodnych. Aby wydłużyć czas prawidłowego utrzymywania się „tejpów” na skórze należy potrzeć taśmę przez krótki czas po jej naklejeniu w celu aktywizacji kleju.
Kinesiotaping jest bardzo dobrą i lubianą przez Pacjentów metodą wspomagania klasycznej rehabilitacji. Należy jednak pamiętać, że sama aplikacja kinesiotape nie jest w stanie zastąpić całego, profesjonalnego procesu terapeutycznego.
Wyszukiwarka bloga
Kategorie
Ostatnie
-
Efekty nowego rodzaju fali uderzeniowej (Diamagnetyczna fala uderzeniowa) w leczeniu artrozy kciuka:
-
Choroba Osgooda-Schlattera: jak ją leczyć i jak jej zapobiegać?
-
Unikalny skaner ciała 3D z analizą składu ciała SCANECA
-
Zasada działania i zalety leczenia falą uderzeniową
-
Zapalenie stawów a fizjoterapia: ścieżka do lepszego funkcjonowania